Ogólne
Pod względem struktury molekularnej kannabinoidalna kannabidiwaryna, w skrócie CBDV, ma podobieństwa do swojej względnej, CBD. Obie mają wspólną linię i są podobne pod wieloma względami.
CBDV jest również niepsychoaktywnym fitokannabinoidem. Występuje w wysokich stężeniach w roślinach Landrace Cannabis Indica z północno-zachodnich Indii i Nepalu.
Najbardziej uderzające jest to, że przy wyższych poziomach CBDV, rośliny te mają głównie niską zawartość THC.
CBDV może pochodzić z CBGVA, czyli kwasu kannabigewarynowego. Ten kannabinoid reaguje na enzym z CBDA i ostatecznie przekształca się w kwas kannabikwarynowy (CBDVA). Poprzez dodanie ciepła, kwas nadal zawarty może ostatecznie rozpuścić się, tworząc produkt końcowy kannabidiwaryny, tj. CBDV.
Jednakże, nie jest to koniec łańcucha. Kwasowe warunki zmieniają układ atomów i prowadzą do przemiany cząsteczek. Następny kannabinoid, THCV, powstaje wtedy z CBDV.
Jak dotąd, CBDV jest jednym z mniej znanych fitokannabinoidów z rośliny konopi. Jednak różne badania przeprowadzone w ostatnich latach mogą to zmienić. CBDV jest coraz częściej kojarzony z zabiegami na padaczkę i jest wymieniany jako alternatywny lek przeciwdrgawkowy.
Mimo to wstępne badania dostarczyły jeszcze obszernych informacji na temat pełnego potencjału medycznego.
Istnieje jednak pewna wada CBDV. W przeciwieństwie do wielu innych fitokannabinoidów, kannabidiwaryna ma jedynie bardzo niską rozpuszczalność w wodzie. Oznacza to, że nie jest łatwo przyswajać przez organizm kannabinoidów roślinnych i działać skutecznie zanim zostaną one zniszczone przez różne enzymy przewodu pokarmowego. Po spożyciu doustnym, tylko niewielki procent (w zakresie jednocyfrowym) przedostaje się do krwiobiegu.
Liposomy mogą pomóc w rozwiązaniu tego problemu dzięki ich dwuwarstwowym powłokom błonowym wykonanym z cząsteczek. Otaczają one kannabinoid, chronią przed niszczącym działaniem enzymów i pomagają organizmowi nie wydalać CBDV zbyt wcześnie.
Skutki
Większość fitokannabinoidów może wpływać na komórki poprzez wiązanie ich z receptorami w układzie endokannabinoidalnym. System endokannabinoidów, w skrócie ESC, został odkryty, wyizolowany i ostatecznie wykryty dopiero w 1992 roku, dzięki nowej wiedzy i dokładniejszym badaniom nad roślinami konopi indyjskich.[1] Od tego czasu badacze są w stanie lepiej zrozumieć struktury ECS.
Endokannabinoidy są neuroprzekaźnikami produkowanymi przez nasz organizm. Są to substancje własne organizmu o metodach działania podobnych do konopi indyjskich w organizmie człowieka. Znajdują się one w regulacji naszego mózgu i komórek nerwowych rdzenia kręgowego, jak również w komórkach innych organów, takich jak serce. Odgrywają one również rolę w utrzymaniu homeostazy.
Podobnie jak endokannabinoidy, fitokannabinoidy mogą również wiązać się z odpowiednimi receptorami w endogennym układzie kannabinoidalnym. Jednakże, CBDV jest wielkim i bardzo szczególnym wyjątkiem.
Bardzo szczególną cechą jest to, że fitokannabinoid działa całkowicie bez wiązania się z receptorami CB w układzie endokannabinoidów. Jest to jeden z niewielu kannabinoidów z rośliny konopi indyjskich, który nie wydaje się chcieć wiązać się z receptorami CB1 i CB2, ani nie anuluje lub nawet zablokować ich skutki.
Zamiast tego, kładzie ścieżkę przez nasze kanały jonów komórkowych, znanych jako kanały TRP. Odgrywają one główną rolę w różnych ludzkich postrzegań, w tym zdolność do rozróżnienia różnych aroma, takich jak słodki, kwaśny, gorzki i pikantny, czuć różnice temperatur lub nawet ból. Inne żywe istoty również wydają się potrzebować kanałów TRP, aby móc widzieć.
Istnieją dalsze dowody na to, że lecznicze działanie CBDV może częściowo rozwijać się poprzez receptory GABA, które są białkami transmembranowymi w komórkach nerwowych. Z reguły kwas y-aminomasłowy, znany również jako GABA, wiąże się z tymi receptorami w celu rozprowadzenia działania hamującego na komórki nerwowe.
Podobnie jak CBDV, GABA może również działać jako środek przeciwdrgawkowy. Substancja ta może stabilizować nasze ciśnienie krwi. Ma również działanie przeciwbólowe, może wspomagać relaksację i ułatwiać sen.
Ponieważ wiele przypadków klinicznych, w których dochodzi do zaburzeń w sieci neuroprzekaźników, wykazuje niższy niż normalnie poziom GABA, naukowcy odkryli odpowiednie kannabinoidy, takie jak CBDV. Choroby neurologiczne mogą obejmować np. padaczkę, depresję lub schizofrenię. Konopie indyjskie mogą również w przyszłości zmienić towarzyszące im uczucie chronicznego bólu.
Pod koniec lat 60-tych XX wieku stwierdzono, że CBDV ma działanie przeciwpadaczkowe i przeciwdrgawkowe (antyskurczowe). Ten efekt wrzuca CBDV do mieszaniny możliwych nowych leków dla wielu różnych obrazów klinicznychs.
CBDV w medycynie
CBDV jest jednym z ponad stu już zidentyfikowanych kannabinoidów i często gubi się w tłumie, co jest raczej niesprawiedliwe, mimo że wiele jego ważnych właściwości szczególnie interesuje internistów, a dokładniej neurologów.
Jak już wspomniano, stężenie GABA u osób z zaburzeniami neurologicznymi jest często głęboko zakopane. Do osób dotkniętych chorobą należą na przykład chorzy na epilepsję. Konsekwencje niedoboru kwasu aminomasłowego mog± być różne i obejmuj± m.in. łaknienie słodkiego jedzenia i napojów słodkich, narastaj±ce gwizdanie w uszach, pocenie się w spoczynku lub zmiana percepcji i zaburzenie zmysłu węchu, podobnie jak napady lęku, niepokoju wewnętrznego, hiperwentylacji czy nawet napady padaczkowe.
Cukrzycy mogą również cierpieć na niedobór GABA. Skutkiem tego jest nadprodukcja glukagonu, chemicznej części kwasu aminobutyronowego. Naukowcy nie wyjaśnili jeszcze w pełni, czy CBDV jest w stanie to zrównoważyć, a nawet kontrolować.
Central anticonvulsant in epilepsy
Dzięki kanałom TRP naukowcy byli w stanie uchwycić związek między CBDV a chorobami neurologicznymi, które mogą prowadzić do napadów padaczkowych. Konkretniej rzecz ujmując, skupiono się na TRPV1, jednej z największych grup kanałów TRP. Czujniki TRPV1 są odpowiedzialne za nasze postrzeganie wzrokowe i słuchowe oraz za przetwarzanie sygnałów chemicznych na sygnały elektryczne. Jeśli sygnał TRPV zostanie przeszacowany, transmisja sygnału nie może być już kontrolowana, co może prowadzić do napadów padaczkowych.
Dlatego też grupa badawcza z Włoch, zajmująca się endokannabinoidami, zbadała niepsychotropowe, roślinne kannabinoidy, takie jak CBDV, pod kątem ich działania uczulającego i aktywującego na kanały TRPV1.[2]
Badanie to zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ padaczka jest najczęstszą chorobą neurologiczną, na którą cierpi około 50 milionów ludzi na całym świecie, a zmiana struktury kanałów TRP jest związana z przypadkami klinicznymi o charakterze neurodegeneracyjnym.
Podobnie jak kannabidiol (CBD), CBDV może mieć działanie antyskurczowe u ludzi. Również w różnych testach te kannabinoidy wskazywały na możliwy wzrost poziomu wapnia w komórkach.
CBDV może nawet aktywować i dezaktywować kilka kanałów TRP, w zależności od dawki. Obejmuje to TRPV1 i niektóre kanały, które należą do podrodziny V typ 2 (TRPV2) i A typ 1 (TRPA1).
Takie odczulanie działa uspokajająco na dane kanały, przywracając tym samym równowagę naturalnej homeostazy. Dlatego też CBDV i CBD mają działanie przeciwpadaczkowe działające poprzez kanały TRP. Ponadto naukowcy zaobserwowali zdecydowane działanie uczulające w tkance hipokampu.
Jednak u chorych na padaczkę konieczne jest wykonanie większej liczby testów fioletowych, aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat dokładnego działania CBDV w kanałach TRP.
Badania przeprowadzone przez University of Reading w Anglii również wykazały, że kannabinoidy mają obiecujące efekty dla pacjentów z padaczką.
Naukowcy odkryli, że CBDV może zmniejszyć częstotliwość napadów padaczkowych bez wywoływania skutków ubocznych, takich jak niekontrolowane drżenia u osób dotkniętych padaczką.[3] Inny zespół badawczy potwierdził, że ziołowy kannabinoid jest pod tym względem znacznie lepszy od konwencjonalnych leków przeciwpadaczkowych.
Leki zmniejszające apetyt
Osoby używające marihuany dobrze wiedzą o tym, że głód jest odczuwany przez organizm w wyniku konsumpcji. Jednak nie wszystkie kannabinoidy mają taki efekt. Wiele kannabinoidów zachowuje się pod tym względem bardzo różnie, zwłaszcza w odizolowanej, czystej formie. CBDV jest jednym z nich.
W 2012 roku przeprowadzono badanie, w ramach którego przebadano różne leki przeciw otyłości pod kątem ich bezpieczeństwa i sposobu działania.
Po raz kolejny medycyna może skorzystać na znacznie niższym odsetku niepożądanych działań niepożądanych, które konopie indyjskie przynoszą jako lek. Wiele z leków stosowanych do tłumienia głodu pomaga pacjentom cierpiącym na cukrzycę lub otyłość regulować uczucie sytości. Mówi się jednak, że niektóre z nich mają poważne skutki uboczne, takie jak depresja. Jakość życia i ogólne samopoczucie pacjentów mogą być szybko i poważnie dotknięte różnymi efektami ubocznymi, takimi jak wysokie ciśnienie krwi, szybkie bicie serca, utrata równowagi, napięcie i zaburzenia snu.
Mdłości
CBDV ma również wpływ na mdłości i wymioty. Jest to widoczne u pacjentów cierpiących na utrzymujące się nudności spowodowane chemioterapią.
Wpływ ten jest od dawna podejrzewany i został nawet wykazany w badaniu w 2013 roku. Naukowcy z Kanadyjskiego Wydziału Psychologii i Neuroscience Graduate Program na stanowym uniwersytecie Guelph przeprowadzili testy na szczurach, aby zobaczyć potencjał tetrahydrokanabinabiwaryny, THCV w skrócie i CBDV do działania na nudności.[4]
Sposób, w jaki działa CBDV jest łatwy do wyjaśnienia. Niektóre receptory CB1 w mózgu znajdują się w ośrodkach, które kontrolują uczucie nudności i ostatecznie wymiotów. Kannabinoidy współdziałają z tymi receptorami CB1 i ostatecznie wytwarzają efekt przeciwwymiotny.
Badanie doszło do tego samego wniosku. Kiedy zarówno CBDV i THCV kannabinoidy zostały przetestowane, to dostarczyło naukowcom dowody, że mają terapeutyczny potencjał, który może znacznie zmniejszyć nudności.
Kanały jonowe są również zaangażowane. Receptory 5-HT w centralnym i obwodowym układzie nerwowym są aktywowane przez serotoninę. Głównym zadaniem tych receptorów jest aktywacja ośrodka odpowiedzialnego za wymioty.
Ponieważ fitokannabinoid CBDV adresuje komórkowe kanały jonowe (kanały TRP) zamiast receptorów CB1 i CB2, jest to przydatne w takich przypadkach.
Jak kannabinoidy, THC i CBD już znalazły drogę do procedur chemioterapii. Kannabinoidy mogą przyczynić się do złagodzenia i poprawy niektórych dolegliwości pacjentów związanych z chemioterapią. Należą do nich ból, lęk, depresja i zaburzenia snu. Ponieważ konopie indyjskie są legalnie stosowane jako lek w Niemczech od marca 2017 roku, ludzie mogą również złożyć wniosek do kasy chorych, aby zapłacić za ten lek.
Nawet jeśli różne kannabinoidy odniosły w mniejszym lub większym stopniu sukces w walce z rakiem, nie są one panaceum i powinny być przyjmowane z innymi lekami tylko wtedy, gdy lekarz udzielił takiej porady.
Epilepsja
Brytyjska firma biofarmaceutyczna od kilku lat prowadzi badania nad CBDV w celu wykorzystania go do łagodzenia objawów padaczki. W szczególności, ten ziołowy kannabinoid może konkurować z lekami, które mają wiele negatywnych, a czasem nawet poważnych skutków ubocznych u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi. Ponieważ CBDV wykazuje duży potencjał do działania jako skuteczna metoda alternatywna w padaczce, został on nawet objęty patentem, dzięki czemu wyizolowany fitokannabinoid może być stosowany samodzielnie, jak również w połączeniu z istniejącymi lekami przeciwpadaczkowymi. Prowadzone w tym samym czasie badania kliniczne mają na celu pomoc w leczeniu chorych z napadami padaczkowymi oraz poprawę kontroli uogólnionych i czasowych napadów płatowych.
Jako choroba neurologiczna padaczka jest niezwykle złożona. Niekontrolowane fale aktywności elektrycznej i synchroniczne wyładowania dużych grup komórek nerwowych w mózgu prowadzą do mimowolnej dysfunkcji, która objawia się jako napady padaczkowe. Są to typowe kluczowe objawy, które dotykaj pacjentów z padaczką.
Ataki te trwają tylko kilka sekund do minut i zdarzają się spontanicznie. Chociaż wiele leków wprowadzonych na rynek ma przynosić ulgę chorym, około 30% z nich nie będzie miało żadnej korzyści.[5] Jest ku temu wiele powodów. Wielu pacjentów nie może tolerować silnych skutków ubocznych, które nie są rzadkością. W niektórych przypadkach napadów po prostu nie da się opanować. Inną dużą zaletą jest to, że w kilku modelach CBDV może rzeczywiście tłumić napady. Oznacza to, że cannabidivarin może być również stosowany w połączeniu z istniejącymi lekami w celu uzyskania lepszych wyników.
Ponieważ CBDV z rośliny konopi nie ma psychoaktywnych skutków, jak dotąd potencjalne skutki uboczne tego ziołowego kannabinoidu są możliwe do opanowania.
CBDV and the immune system
Naukowcy odkryli również, że CBGV i CBDV mogą współpracować ze sobą w precyzyjnie skoordynowanych i normalnie niskich stężeniach w celu zahamowania ekspresji cytokin, tj. wzrostu i różnicowania białek komórek.[6] Te białka są odpowiedzialne za wiadomości pomiędzy komórkami i za wysyłanie sygnałów. Nasze komórki odpornościowe wykorzystują również cytokiny do działania na mózg i gruczoły hormonalne.
Oznacza to, że blokowanie nadmiernej ilości cytokin pomaga przeciążonemu systemowi odpornościowemu powrócić do naturalnego poziomu. Reakcje zapalne ustają, a związany z nimi ból i zapalny obrzęk skóry również mogą się zmniejszyć. Dlatego CBGV może być prawdopodobnie stosowany również jako lek w immunoterapii i jako naturalny środek zaradczy bez poważnych skutków ubocznych. To może pomóc chronić organizm przed niedoborami i przed zapalnymi substancjami posłańczymi.
Autyzm
Autyzm nie ma żadnego konkretnego obrazu klinicznego. Początkowe objawy tego złożonego zaburzenia rozwoju neurologicznego pojawiają się bardzo wcześnie w dzieciństwie. Nie ma pewności, że CBDV będzie w przyszłości regularnie stosowany do walki z autyzmem.
Wstępne badania naukowe wskazują jednak na pozytywne perspektywy. W połączeniu z CBDV wydaje się, że osoby z autyzmem mają zwiększone zdolności poznawcze. Pozytywne efekty można również dostrzec w kategoriach społecznych.
Badania nad dziećmi cierpiącymi na różne formy autyzmu rozpoczęły się w czerwcu 2017 roku pod tytułem “Cannabidivarin (CBDV) vs. Placebo in Children with Autism Spectrum Disorder (ASD)”. Naukowcy zwracali szczególną uwagę na bezpieczeństwo składnika aktywnego, badając jednocześnie wpływ na drażliwość pacjentów uczestniczących w badaniach w okresie dzieciństwa.[7]
Efekty uboczne: Uszkodzenie DNA
Im więcej naukowcy wiedzą o CBDV, tym bardziej poszukują najlepszych obszarów dla jego zastosowania w medycynie. Pojawia się również więcej pytań dotyczących możliwych skutków ubocznych kannabidiwaryny u pacjentów/konsumentów.
Szczególny długoterminowy negatywny wpływ wydaje się mieć na DNA. Podczas badań zarówno kannabinoidy CBDV jak i CBD zostały przetestowane i wykazały pozytywne wyniki w zakresie uszkodzeń DNA w ludzkich liniach komórkowych.
Według ustaleń naukowców, CBDV i CBD spowodowały uszkodzenia DNA w linii komórkowej wątroby. Wynika to z amplifikacji genów i chromosomów dicentrycznych.
Enzymy wątrobowe mogą zwiększyć ten genotoksyczny efekt.[8] W rezultacie, badania wykazały, że nawet niskie stężenia obu kannabinoidów roślinnych mogą uszkodzić ludzki materiał genetyczny w komórkach. Inne badania wykazały również, że chromosomalne uszkodzenie genomu jest częścią procesu postępującego, prawdopodobnie śmiertelnego, przebiegu choroby. Odpowiednio, fitokannabinoidy mogą mieć nawet właściwości rakotwórcze u ludzi.
CBDV i endokannabinoidy
Inną cechą tego fitokannabinoidu jest jego zdolność do uczestniczenia w produkcji kannabinoidów 2-arachidonylglicerolu. W skrócie jest on znany jako 2-AG. Endokannabinoid znajduje się w szczególnie wysokich stężeniach w centralnym układzie nerwowym. Znaleziono go również w mleku mlecznym i mleku matki.
Badania na szczurach wykazały, że występuje on również w takich organach jak nerki, wątroba, śledziona, płuca i mózg.
W 1995 r. grupa badawcza kierowana przez izraelskiego profesora chemii i produktów naturalnych, Raphaela Mechoulam, "ojca kannabinoidów", po raz pierwszy opublikowała odkrycie 2-AG na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.
Doświadczenia na zwierzętach wykazały, że 2-AG może aktywować oba rodzaje receptorów w układzie endokannabinoidalnym. Efekty są podobne do tych z THC, najpopularniejszego przedstawiciela wszystkich kannabinoidów. W zależności od podanej dawki zaobserwowano zmniejszone uczucie bólu i ograniczenia w ruchu mięśni. 2-AG może również obniżać temperaturę i aktywność odbytu. Dzięki receptorom CB1, endokannabinoid może stymulować wzrost kości[9] i działać neuroprotekcyjnie po urazie mózgu.
CBDV wchodzi w interakcję z 2-AG poprzez hamowanie aktywności pierwotnego enzymu odpowiedzialnego za syntezę 2-AG.
Nie ma to wpływu na działanie przeciwdrgawkowe, czyli przeciwpadaczkowe CBDV.
[1] https://www.pharmazeutische-zeitung.de/inhalt-06-2005/titel-06-2005/
[2] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25029033
[3] http://www.reading.ac.uk/psychology/news/pcls-120912.aspx
[4] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23902479
[5] https://www.drugbank.ca/drugs/DB14050
[6] https://patentscope.wipo.int/search/en/detail.jsf?docId=US226135163&tab=NATIONALBIBLIO
[7] https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT03202303
[8] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6342871/
[9] https://www.fasebj.org/doi/10.1096/fj.06-7957com